ترجمه تضمینی با کیفیت بالا و قیمت مناسب
مترجم های دیداری و شنیداری
مترجم را می توان به عنوان رکن اصلی در یک دارالترجمه و هم جنین در کیفیت ترجمه و چگونگی انجام آن دانست. واضح است که هیچ انسانی از ابتدا مترجم نبوده بنابراین آموزش مترجم از اهمیت بسیاری برخوردار است. یک مترجم حرفه ای پیش از شروع کار ترجمه باید تحت عنوان یک کارآموز آموزش داده شود. علاوه بر قوانین و اصول ثابتی که درباره ی ترجمه وجود دارد، بررسی ویژگی های فردی هر کارآموز نیز حائز اهمیت است. به علاوه نمی توان از نقش تاثیرگذار روان شناسی و بررسی های شخصیتی غافل شد. اصطلاح “درون داد” در واقع یک نوع بررسی روانشناسانه موثر در فراگیری اطلاعات به حساب می آید؛ بر اساس این نوع بررسی کارآموزان مترجم به دسته های مختلفی تقسیم بندی می شوند. دارالترجمه پدرام قصد دارد در این مقاله در مورد دو دسته دیداری و شنیداری اطلاعاتی در اختیار علاقه مندان قرار دهد.
دیداری
فراگیران دیداری از راه مجسم کردن یاد می گیرند؛ در واقع این کارآموزان ترجمه با یافتن انگاره های بیرونی یا با خلق انگاره های ذهنی چیزهایی می آموزند. این مترجم های کارآموز در هوش فضایی نمره ی بالا کسب می کنند. گاه ممکن است برای فهم و درک یک اندیشه یا مجموعه ای از اندیشه های انتزاعی به رسم نموداری آن نیاز داشته باشند. استعداد هجی کردن این مترجم ها خوب است چرا که واژه ها را با چشم ذهن می بینند. صاحبان حافظه تصویری نیز جزء فراگیران دیداری اند.
فراگیران دیداری_ بیرونی مترجم هایی هستند که چیزهای مختلف را به بهترین وجه از راه دیدن خود آن چیزها می آموزند. این مترجم های کارآموز تصاویر روی تخته، اسلاید و ویدئو، بروشور یا رسامی های رایانه ای را دوست دارند. مترجم های دیداری_ بیرونی کلمات یا عبارات را به شرطی خوب به یاد می آورند که آن ها را نوشته با شکل نوشتاری آن ها را دیده باشند. مترجم دیداری_ بیرونی هنگام حضور در کشوری خارجی، بیشتر وقت خود را صرف تلفظ اسامی خیابان ها و تابلوها می کنند. مترجم های دیداری_ بیرونی که با خط لاتین سروکار دارند ممکن است در مواجهه با یک خط متفاوت احساس درماندگی کنند؛ چرا که برای آن ها حروف خارجی یونانی، عبری و ژاپنی در مقایسه با بسیاری از حروف لاتین دربردارنده ی مفهوم دیداری نیست. تا زمانی که مترجم های دیداری_ بیرونی کلمات را حرف به حرف ادا می کنند، به خاطر سپردن آن ها از طریق دیدن شکل نوشتاری به زبان خارجی غیر ممکن است. این کلمات باید برای این کارآموزان به زبان خودی حرف نویسی شود تا حافظه آن ها به کار بیفتد. مترجم های کتبی دیداری_ بیرونی معمولا مترجم حضوری نمی شوند. در واقع از دیدگاه آن ها در ترجمه حضوری هیچ متن مبدئی برای دیدن وجود ندارد؛ زیرا نمی توانند آن را به چشم ببینند. مثلا اگر برای کار ترجمه نمودار یا تصویری وجود داشته باشد، به اصرار می خواهند که آن را در اختیار داشته باشند. ترجمه برای این افراد غالبا فرایندی دیداری ست که در آن نحو متن مبدا آرایه ای فضایی می یابد و در زبان مقصد تکه های معینی از متن از نو کنار هم می نشینند. این نوع مترجم ها احتمالا به سمت زبان شناسی مقابله ای کشیده می شوند و سعی در برقراری مقایسه هایی از این دست در زبان ها دارند.
فراگیران دیداری_ درونی بهتر از همه از طریق آفریدن تصویر های دیداری در ذهن خود می آموزند. این گونه کارآموزان ترجمه را غالبا خیال پرداز می دانند. مترجم های دیداری_ درونی واژه ها و عبارات بیگانه را به بهترین وجه از طریق تصویر سازی در ذهن فرامی گیرند؛ به این معنا که چنان چه شیئی وجود داشته باشد، تصویر دیداری آن را پدید می آورند. برخی از مترجم های دیداری_ درونی تمام زبان ها را با یک رنگ پیوند می دهند؛ یعنی هر تصویر ابداعی برای واژه ها یا عبارات دارای یک رنگ است. مترجم های دیداری_ درونی به طور مستمر کلمات و عباراتی را که ترجمه می کنند در ذهن خود مجسم می کنند. این مترجم ها چنان چه نمودار یا تصویری از دستگاه یا فرایند وجود نداشته باشد، در خیال خود آن را می سازند. اگر کلمات و عباراتی که ترجمه می کنند فاقد تمثال دیداری روشنی باشد، در آن صورت بر اساس شکل و شمایل ظاهری تمثال آن را خلق می کنند؛ مثل ترجمه متون ریاضی.
شنیداری
فراگیران شنیداری از طریق گوش کردن و پاسخ شفاهی به دیگران یا به صداهای ذهنی خود می آموزند. برای این کارآموزان ترجمه، یادگیری تقریبا همیشه با خودگویی همراه است؛ مثلا “درباره ی این موضوع چه می دانم؟!”. مترجم های شنیداری غالبا از هوش موسیقایی بالایی برخوردارند. این کارآموزان ترجمه مقلدان خوبی هستند و کل یک گفتگو را با دقتی شگفت آور به خاطر می آورند. مترجم های شنیداری به مشخصه های نوایی گفتار در یک متن توجه کامل می کنند؛ مانند نواخت، سرعت گفتار، زیر و بمی و غیره. فرایند به یادسپاری این کارآموزان ترجمه در مقایسه با فراگیران دیداری بیشتر به خطی بودن گرایش دارد.
فراگیران شنیداری_ بیرونی ترجیح می دهند شرح یک مطلب را از زبان دیگری بشنوند. مترجم های شنیداری_ بیرونی در موقعیت های واقعی در فرهنگ بیگانه خوب یاد می گیرند اما در آزمایشگاه زبان و در حین مکالمه نیز خوب می آموزند. برای این کارآموزان ترجمه تلفظ اصیل اهمیت فراوان دارد؛ یعنی صرفا به رساندن منظور قانع نیستند. مترجم های شنیداری_ بیرونی به ترجمه حضوری گرایش دارند. وقتی متونی برای ترجمه کتبی می گیرند معمولا متن مبدا و ترجمه در حال شکل گیری را با صدای بلند یا در ذهن ادا می کنند. این مترجم ها دوبلورهای خوبی هستند چرا که می توانند زنگ و آهنگ ترجمه شان را همان گونه بشنوند که در صدای بازیگران است. ضرب آهنگ و سیاق متن مکتوب برای این مترجم ها اهمیت دارد. مترجم های شنیداری_ بیرونی در گروه هایی که به توانایی اعضای گروه در بیان فکرهای خود تکیه دارند، خوب عمل می کنند. اساسا از کار کردن در مکان هایی که عده ای مترجم متن های مشابهی در دست دارند هم لذت می برند.
فراگیران شنیداری_درونی از راه گفتگو با خود به بهترین نحو می آموزند. این مترجم ها در بافت محاوره ای و آزمایشگاه زبان خوب می آموزند اما به مرور احتیاج دارند. احتمال مترجم حضوری شدن این کارآموزان ترجمه کم است زیرا در وجودشان نیاز به ادای گفتار درونی با صدای بلند ضعیفتر است. مترجم های شنیداری_درونی در بند وزن و آهنگ متن هستند و ترجیح می دهند ترجمه با موسیقی همراه باشد. خودگویی در حین ترجمه به کار مترجم شنیداری_درونی، سرعت، جذابیت و لذت می بخشد.
مترجم شفاهی- مترجم کتبی- ترجمه شفاهی- ترجمه کتبی- ترجمه فیلم- ترجمه ویدئو- ترجمه کارتون- ترجمه شعر- ترجمه مستند های آموزشی
دیدگاه خود را بنویسید